به سراغ من اگر می آیید،

به سراغ من اگر می آیید،
پشت هیچستانم
پشت هیچستان جایی نیست!

پشت هیچستان رگهای هوا، پر قاصدکهاییست
که خبر می آرند از گل وا شده ی دورترین بوته ی خاک
روی شنها هم، نقشهای سم اسبان سواران ظریفی است که صبح به سر تپه ی معراج شقایق رفتند.

پشت هیچستان، چتر خواهش باز است!
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می آید
آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی، سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست!
به سراغ من اگر می آیید
نرم و آهسته بیایید، مبادا که ترک بر دارد چینی نازک تنهایی من