باغ
 
این قطعه ترجمهً دقیق و منظوم یکی از اشعار « ژاک - پره ور » فرانسوی است .
کافی نـبـود و نیست هـزاران هـزار سـال
تـا بـازگـو کـنـد :
آن لحظهً گـریـخـتـهً جاودانه را
آن لحظه را که تـنگ در آغـوشـم آمدی
آن لحظه را که تـنگ در آغـوشت آمدم
در بـاغ ِ شـهـر ما
در نـور بـامـدادِ زمستان شـهـر ما
 - شـهـری که زادگاه من و زادگاه تـسـت -
شـهـری بـه روی خـاک
خـاکـی که در میان کـواکـب سـتـاره ایـسـت !