دوستت دارم

دیوار

       دیوار

              دیوار

                       دیوار

به هر سو مینگرم

کنج قلب توست که نشسته ام !

زنجیری بسته به پای احساسم

زنجیری بسته به دستهای قلبم

و مثل دیوانه ها

می نشینم و خیره میشوم به نقطه ایی

آنقدر که چشمهایم خاک بگیرد !

و غروب از سمت شمال تو بگذرد .

سکوت متورم می شود در ذهنم

مثل ریختن قطره های آب

دروپ

      دروپ

             دروپ ....

اکنون حلول توهم  رود هاست

و دروغهای تو !

             سایه میگسترد .

همچون بیدی آویخته به انبوه زلفهایش

نفرین و دخیل صدها آرزو !

خشک می شود و می ریزد

تمام دوستت دارم های من !