سلام این شعر رو یکی از دوستانم برام گذاشته بود گفتم حیفه که شما ها نخونیدش

چه دردیست در میان جمع بودن....

برای دیگران چون کوه بودن...



ولی در چشم خود آرام شکستن....



برای هر لبی شعری سرودن...



ولی لبهای خود همواره بستن...




ولی در گوشه ای تنها نشستن...