ثانیه ها از پس ثانیه ها در تاریکی مطلق بی صدا وآرام می آید.
امشب میهمانیست میهمانی ثانیه ها در خانه ی تاریکی ها و من در میان تاریکی ها به دنبال گمشده ام می گردم اما گویی من جزئی از خود را گم کرده ام !
هیچ سوسوی از نور نیست !
..... من تمامیتم را گم کرده ام .....
لحظه ها مرا ازخود دور می سازد و به میهمانی بادبادک های کاغذی می برد ........ رو به اوج ........ !!!
اوج میگیرم روی طاق آبی آبی دور از سفره ی سیاه آسمان !!
اوجی از جنس توهم !!!
بی اختیار دستی به ستاره های اطلسی خیالم می کشم وچشمان بسته ام را راهی جاده ی خواب های شیرین کودکی می کنم.
من در جهالت به اوج خود رسیده ام