عصر ها

تلخ است پر سه های خیابان عصرها

بی چتر زیر نم نم باران  عصرها

گم کرده ام همیشه خودم را کنا ر تو

درسایه های مبهم و بی جان عصرها

حالا ترانه های بنان دل نشین تراند

حالا نشسته ایم در ایوان عصرها

اما هنوز سایه ی این سر نوشت تلخ

افتاده است بر تن فنجان عصرها

گنجشک های حادثه هی برگ می شوند

بر شاخه های خشک درختان عصرها

من ابر می شوم و تو را گریه می کنم

همراه  باد های   پریشان  عصر ها

"ازهرطرف نرفته به بن بست می رسیم"

در کو چه های سر به گریبان عصر ها