نازنین

دیر گاهیست دل من می پندارد
دل هر کس دل نیست
قلبها از آهن و سنگ
قلبها بی خبر از عاطفه اند
بی وفایی تا به کی از پا فتادم نازنین
بر دلم از عشق تو داغی نهادم نازنین
من که هم چون کوه بودم در دیار عاشقان
برگ کاهم کردی دادی به بادم نازنین