داستان(رفیق )

چارلی و آنتیمو با آنکه ملیتشان با هم فرق داشت اما
رفاقتشان آنقدر قوی بود که زبانزد بچه های دانشگاه
بودند.به شکلی که در سال آخر وقتی آنتیمو نتوانست 6 واحد را بگذراند چارلی هم در جلسه
امتحان برگه هایش را سفید داد تا رفیقشسال آخر را تنها نباشد!
اما پس از فارغ التحصیلی و از وقتی آنتیمو ازدواج کرد میانشان فاصله افتاد
و همین باعث شد چارلی معتاد شود.البته آنتیمو باز هم او را تنها نگذاشت و چند مرتبه او را ترک داد اما پس از چند وقت
چارلی دوباره اعتیادش را شروع میکردو ... تا بالاخره آنتیمو یک روز آنقدر عصبانی شد
که وقتی چارلی برای صدمین بار از او پول خواست تا مواد بخرد آنتیمو رفیق قدیمی اش را از خونه بیرون کرد!
چارلی مدتی آواره بودو... تا ناگهان فرشته نجاتش در هیبت دختری زیبا و ثروتمند به سراغش آمد!
چارلی طوری عاشق لیندا شد که توانست اعتیادش را ترک کند.
تا اینکه یک روز چارلی همراه زنش به خانه آنتیمو رفتند و موقع شام چارلی حرف دلش را زد.
من احمق ترین رفیق عالم هستم که یک سال عمرم را در دانشگاه هدر دادم به خاطر تو!اما تو پول یک وعده مواد را به من ندادی!
آنتیمو اما لبخند تلخی زد و گفت:نه!احمق ترین من هستم که پول مواد را به تو ندادم اما خواهر زیبا و ثروتمندم را
فرستادم تا با عشقش تو را از لجنزار خارج کند

سپس آنتیمو سرش را پایین انداخت تا شرمندگیه چارلی را نبیند

سنگدل

جان من, سنگدلی...!دل به تو دادن غلط است

 بر سر راه  تو چون  خاک  فتادن  غلط  است

 چشم  امید  به  روی  تو  گشادن   غلط  است

 روی  پر  گرد  به  راه تو نهادن   غلط  است

 رفتن  اولاست,  ز کوی تو ستادن غلط  است

 جان شیرین به تمنای تو تو دادن   غلط  است

 تو نه  انی   که   غم    عاشق   زارت   باشم

 چون شود  خاک بر ان   خاک  گزارت  باشم

 مدتی  هست  که   حیرانم و   تدبیری   نیست

 عاشق  بی  سرو  سامانم و    تدبیری   نیست

 از  غمت  سر به  گریبانم و  تدبیری    نیست

 خون  دل  رفته  به  دامانم و  تدبیری   نیست

 از جفای تو   بدین   سانم و   تدبیری    نیست

 چه   توان  کرد   پشیمانم و  تدبیری    نیست

 شرح   درماندگی   خود به  که  تقریر  کنم

 عاجزم.! چاره ئ من چیست چه  تدبیر کنم

جان من, سنگدلی...!دل به تو دادن غلط است

 بر سر راه  تو چون  خاک  فتادن  غلط  است

 چشم  امید  به  روی  تو  گشادن   غلط  است

 روی  پر  گرد  به  راه تو نهادن   غلط  است

 رفتن  اولاست,  ز کوی تو ستادن غلط  است

 جان شیرین به تمنای تو تو دادن   غلط  است

 تو نه  انی   که   غم    عاشق   زارت   باشم

 چون شود  خاک بر ان   خاک  گزارت  باشم

 مدتی  هست  که   حیرانم و   تدبیری   نیست

 عاشق  بی  سرو  سامانم و    تدبیری   نیست

 از غمت  سر به  گریبانم و  تدبیری    نیست

 خون  دل  رفته  به  دامانم و  تدبیری   نیست

 از جفای تو   بدین   سانم و   تدبیری    نیست

 چه   توان  کرد   پشیمانم و  تدبیری    نیست

 شرح   درماندگی   خود به  که  تقریر  کنم

 عاجزم.! چاره ئ من چیست چه  تدبیر کنم