آدمک

آدمک آخر دنیاست ، بخند آدمک مرگ همین جاست ، بخند آن خدایی که بزرگش خواندی به خدا مثل تو تنهاست ، بخند دستخطی که تو را عاشق کرد شوخی کاغذی ماست ، بخند فکر کن درد تو ارزشمند است فکر کن گریه چه زیباست ، بخند صبح فردا به شبت نیست که نیست تازه انگار که فرداست ، بخند راستی آنچه به یادت دادیم پر زدن نیست که درجاست ، بخند آدمک نغمه ی آغاز نخوان به خدا آخر دنیاست ، بخند

شمع

ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است هنوز

               ای اشک آهسته بریز که غم زیاداست هنوز

شمع سوزان توام اینگونه خاموشم نکن

                           در کنارت نیستم اما فراموشم مکن

ای کاش معلم بودم

ای کاش معلم جبر بودم تا توان عشق رو می نوشتم ...

 ای کاش معلم هندسه بودم تا قضیه دوست داشتن رو ثابت میکردم ...

  ای کاش معلم ادبیات بودم تا اسمم را در اسمت صرف میکردم ...

   ای کاش معلم شیمی بودم تا اسمم را با اسمت می امیختم و از آن عنصر عشق میگرفتم ...

  و ای کاش معلم زبان بودم و فریاد میزدم I LOVE YOU

خواهم رفت

شاید باور نکردی آن زمان که گفتم می روم برای ابد رفتم.....هیج گاه جدی نگرفتی که صبح گاهی خواهد آمد که خواهم رفت....آخرین وداعم را دیدی اما باز سکوت کردی.....تنها گفتی کاش امشب بمیرم.....و من در گرداب خاطراتم به تو فهماندم که سخن ات پوچ است.....مرگ تو

با رفتن من فرا نمی رسد و این چه زیباست!

و اکنون دیر زمانی است که من رفته ام....گویا هرگز نیامده بودم.....باز چون همیشه خورشید طلایی رنگ طلوع می کندو شبان گاهان ماه نقره فام رخ می کشد در آسمان خیا لت.....اما دیگر سلامی نیست.....

عشق هرگز نمی میرد ....

نمی دانم این چندمین بار است که دست تو را گم می کنم . شاید شایسته دست مهربان تو نیستم ... اما مرا کودکی تصور کن ... یا شاخه گلی تنها در سیاره ات ... کنایه های من از سر خشم نبود ... تو عازمی و من تو را دوست می‌داشتم ... حال که می خواهی بروی برو ... می‌دانم که روزی دوباره دست تو را خواهم یافت .. هیچ دور نیست آن زمان ... گاه و بیگاه چتر مرا باز کن و ببین که صورتم زیر سیلی آفتاب داغ می‌شود .... می دانم که لحظه وداع نزدیک است .... بایست .... ! من خواهم گریست ... تو به جان من بدی روا نداشتی ... تو خواهش قلبم را ندیده می گیری .... و خوب می دانم این منم که اسیر سیاره تو می مانم و تو سفر می کنی ... یادت باشد وقتی به ستاره ها سفر کردی من از همینجا برایت دست تکان خواهم داد .... زیر سایه بان یاد تو منتظر خواهم ماند زیرا که عشق هرگز نمی میرد ....

در شبی مهتابی که مانند غار تنهایی می ماند

فردی دل شکسته فریاد می زند

عشق ممنوع , ممنوع , ممنوع

زیر لب گفتم :

مگر می شود آدم فقط یکبار عاشق شود

عشق ابدی , فقط حرف است

مگر می شود عشق ممنوع شود

مگر می شود در ته این دالان تاریک

در درون این شبهای مهتابی کسی عاشق نشود

پس بدانیم که گر کسی عاشقی را جرم دانست

آن نردبان این جهان ما و منی است

عاقبت این نردبان افتادنی است

احمق است آنکس که بالاتر نشست

استخوانش سخت تر خواهد شکست

  مگر میشود ادم فقط یک بار عاشق بشود؟عشق ابدی فقط حرف است. پیش می اید که ادم خیلی خاطر کسی را بخواهد،اما همیشه وقتی ادم فکر می کند که دلش پیش کسی سخت گرفتار است،یک دفعه یک جایی می بیند که دلش ،ته دلش برای یکی دیگر هم می لرزد. اگه با وفا باشد که دلش را خفه می کند و تا اخر عمر حسرت ان دل لرزه برایش می ماند. اگر بی وفا باشد، می لغزد و همه ی عمرش عذاب گناه بر دلش می ماند. هیچ کس حکمتش را نمی داند... حالا با خود ادم است که حسرت را بخواهد یا عذاب گناه را.

 

 

چی شد اون همه احساس

اینو هرگز نمی دونم

دیگه بسمه شکستن

نمی خوام عاشق بمونم

این هم دو تا عکس جالب

دیدمش از دور که می رفت

اشک سردی تو چشاش بود

                                        اون نمی خواست بره اما...

                                        زنجیره اجبار به اش بود

                                                                         می شنیدم هق هقش رو

                                                                         که می گفت تا فردا بدرود

لحظه های تلخ بود اما

دل من منتظرش بود

                                      به سلامت ای همه کس

                                     می دونم که بر می گردی

                                                                        میدونم دلت همین جاست

                                                                         از دلم سفر نکردی

خیلی زود رفت لب جاده

اما من اونو می دیدم

                                   خداحافظ گفتنش رو

                                    خیلی روشن می شنیدم

                                                                        چند قدم مونده به بودن

                                                                         ذره ای نزدیک تر از من

سره وعوه مون نشستن

تشنه ی به  تو رسیدن

                                   بغض سردم نعره می زد

                                   خداحافظ عشق رویااااااااا

                                                                         می مونم تا بربگردی

                                                                           روی نیمکت لب دریاااااااا

طراحی از نگاه

 
نگاهت
طولانی ترین بوسه است
به هنگام وداع
که مرگ مرا در برق دشته جلادان
به انتظار می کشد
نگاهت
سبزترین مزرعه است
که پرنده سرگردان نگاهم را
درآلاچیق مژگانت پناه می دهد
نگاهت
امن ترین جاده است
برای گریز
و بلندترین حصار است
برای عزلت
نگاهت
آرام ترین رودخانه است
که ماهیهای رنگین چشمانم را
در عمق دریای چشمانت به بازی عشق وا می دارد
نگاهت
کوتاهترین زمان است
برای امیدواری
و وسیع ترین سایه بان است
برای فراغت

خدایا می خواهم ...

خدایا می خواهم ...
توان آن را داشته باشم که ادامه دهم
اگر زمانه بر وفق مراد نگشت از نو آغاز کنم
زیبایی را ببینم هنگامی که دیگران ناتوان از دیدن آنند
می خواهم...
امید رویایی نو داشته باشم و شکیبا
تا رویاهایم همچنان ادامه یابد...
و خردمند
آنگونه که به آینده چشم داشته باشم...

بیهوده مرا چشم براه کردی

بیهوده مرا چشم براه کردی   

  رفتی آن کاخ امیدی که بنا کردم

  ازعشقت خاکستری از آن تو بپا کردم

  و رفتی تو که دانی  

  همه ترس من از هجر تو بود

  از دوری و عشق تو بود

  پس چرا شهر دلم را تو رها کردی

  رفتی به عشقم جفا کردی

  رفتی در توانم نبود دوری و هجر تو

 عزیز گویی که خواب است

 که اینگونه جفا کردی و رفتی

عشق یعنی.........

عشق یعنی شاعری دلسوخته

عشق یعنی آتشی افروخته

عشق یعنی با گلی گفتن سخن

عشق یعنی خون لاله بر چمن

عشق یعنی شعله برخرمن زدن

عشق یعنی رسم دل بر هم زدن

عشق یعنی یک تیمم، یک نماز

عشق یعنی عالمی رازو نیاز

عشق یعنی با پرستو پر زدن

عشق یعنی آب بر آذر زدن

عشق یعنی چون محمد پا به راه

عشق یعنی همچو یوسف قعر چاه

عشق یعنی بیستون کندن به دست

عشق یعنی زاهد اما بت پرست

عشق یعنی همچو من شیدا شدن

عشق یعنی قطره و دریا شدن

عشق یعنی یک شقایق غرق خون

عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی سر به دار آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی در جهان رسوا شدن

عشق یعنی به تو بد بین شدن

     عشق یعنی خود باوری

عشق یعنی رها کردن

نظر

بچه ها چند وقته که دیگه بی معرفت شدید و نظر نمی زارین بابا به جان خودم من این مطالب رو به سختی گیر میارم و تو این وب می زارم ولی شما زورتون میاد یه نظر نا قابل به زارین