کا ش می گفتی چیست  آنچه از چشم تو تا عمق  وجودم جاریست!! !!...   
                   چگونه  باور کنم نبودنت را،  ندیدنت را ؟
 مگر می توان بود و ندید ؟       مگر می توان گذاشت و گذشت؟
                       مگر می توان احساس را در دل خشکا ند؛  سوزاند ؟؟؟
                      چه بی صدا رفتی

چه بی امید رها کردی،
                                                                                                                                
                    دل را ، آرزو را، حرف را
   از بلبلک های باغ سراغت را گرفتم
                                                                               خبری نداشتند
                        و خندیدند به حال زار من
                                                         که چگونه

از نیامدنت، نپرسیدنت  و خبر ندادنت ، گرفته و نا توان است
          آری  آنها نیز نفهمیدند که بی تو چگونه سرکنم زندگی را................